Περιήγηση στη βορειοδυτική Τροιζηνία

Από την Κεντρική Τροιζηνία συνεχίζουμε την οδική πορεία μας προς τη Βορειοδυτική Τροιζηνία.

Ξεκινάμε από την Ψήφτα, μία παραθαλάσσια τοποθεσία που συνδυάζει αρμονικά το παραθεριστικό, το οικολογικό και το ιστορικό-αρχαιογνωστικό ενδιαφέρον. Πιο συγκεκριμένα, πέρα από την ομορφιά του φυσικού τοπίου, όλη η περιοχή ανήκει σε ένα πολύ ενδιαφέρον οικοσύστημα και ο υγρότοπός της χαρακτηρίζεται ως λιμνοθάλασσα και αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς υδροβιότοπους της Ελλάδας.

Για την σπάνια ομορφιά της έχει κηρυχθεί όπως και ολόκληρη η περιοχή ως "περιοχή εξαίρετου φυσικού κάλλους" από το υπουργείο Πολιτισμού.

Η Ψήφτα, ένας από τους λιγοστούς υγροτόπους της νότιας Ελλάδας, είναι μια ρηχή λιμνοθάλασσα με πλούσιους καλαμιώνες και βάλτους που συνήθως το χειμώνα πλημμυρίζει ενώ το καλοκαίρι η επιφάνειά της κατεβαίνει, δημιουργώντας αλίπεδα και χαμηλή αλοφυτική βλάστηση.

Γύρω γύρω στον υδροβιότοπο έχουν στηθεί περίπτερο πληροφόρησης επισκεπτών και δύο ξύλινα παρατηρητήρια πουλιών, αρμονικά δεμένα με το περιβάλλον, στα οποία ανεβαίνοντας παρατηρούμε καλύτερα το τοπίο, το πέταγμα των πουλιών, και απολαμβάνουμε την ηρεμία, την απλότητα και την ομορφιά αυτού του σπάνιου φυσικού περιβάλλοντος.

Για τη συμπλήρωση του φυσικού περιβάλλοντος έχουν φυτευτεί 2.550 δέντρα και θάμνοι, κατάλληλων ειδών που ευδοκιμούν στην περιοχή.

Στον υδροβιότοπο και στη γύρω περιοχή του, δημιουργήθηκαν χωμάτινοι και πλακόστρωτοι διάδρομοι και μονοπάτια, τα οποία μαζί με το ξύλινο γεφύρι και τις διακριτικές ξύλινες ενημερωτικές πινακίδες διευκολύνουν την διέλευση και την παρατήρηση του φυσικού τοπίου.

Στην περιοχή της Ψήφτας ως σημαντικότερο αρχαιολογικό μνημείο χαρακτηρίζονται τα παρακείμενα ερείπια του Ναού της Σαρωνίας Αρτέμιδος της αρχαϊκής περιόδου.

Επίσης μέσα στη θάλασσα, μπροστά στην παραλία της Ψήφτας, βρίσκεται η "Βυθισμένη πολιτεία" των Ρωμαϊκών χρόνων, που υπολογίζεται ότι είχε έως και 70.000 κατοίκους. Διακρίνονται στοιχεία τοιχοποιίας από αυτή καθώς και σπαράγματα ρωμαϊκών αγγείων.

Μετά την Ψήφτα ακολουθούμε αριστερά παρακαμπτήριο που μας οδηγεί μετά από 5 χλμ. στο ημιορεινό χωριό του Ευαγγελισμού (Σκαπέτι) που βρίσκεται σε υψόμετρο 270μ. πάνω από τη λίμνη της Ψήφτας.

Ο δρόμος που οδηγεί στο χωρίο, που είναι κρυμμένο πίσω από τα βουνά, έχει υπέροχη θέα στη θάλασσα. Το Σκαπέτι ιδρύθηκε από τους κατοίκους των παραλίων, που είχαν απηυδήσει από τις πειρατικές επιθέσεις.

Σε σχετικά μικρή απόσταση από το Σκαπέτι είναι το κάστρο της Κοκκινιάς, που βρίσκεται στην μεσαία από τις τρεις κορυφές των Αδερών στα 700μ. Η πρόσβαση σ’ αυτό από το Σκαπέτι γίνεται μέσα από δύσβατους αγροτικούς δρόμους.

Το κάστρο της Κοκκινιάς ήταν το μεγαλύτερο σε έκταση μεσαιωνικό κάστρο της Τροιζηνίας, στην εποχή της Φραγκοκρατίας. Σήμερα από το Κάστρο αυτό σώζονται σκόρπιοι σωροί από λίθους. Στην βορειοδυτική του άκρη βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου.

Συνεχίζοντας στον εθνικό δρόμο, μετά τον παρακαμπτήριο δρόμο που πηγαίνουμε προς στον Ευαγγελισμό και σε μικρή απόσταση από την Ψήφτα συναντάμε την παραλία του Ντιρλαντά.

Στη συνέχεια συναντάμε την Καλλονή, έναν οικισμό του οποίου το όνομα αποδίδει και την πραγματικότητα. Χτισμένη σε εξαιρετικού φυσικού κάλλους χαμηλή τοποθεσία, αποτελεί αγαπημένο παραθεριστικό προορισμό πολλών Αθηναίων και άλλων επισκεπτών και υπόσχεται πολλές φυσιολατρικές απολαύσεις, τόσο θαλάσσιες, όσο και ωραίες "αποδράσεις" προς την ημιορεινή και ορεινή ενδοχώρα.

Είναι ένα παραδοσιακό ψαροχώρι στον κόλπο της Επιδαύρου, απέναντι από την χερσόνησο των Μεθάνων με ζεστή και καθαρή θάλασσα, κατάλληλη για οικογενειακές διακοπές. Διαθέτει τουριστική υποδομή με αρκετά καταλύματα και ταβέρνες. Δίπλα και σε όλον τον παραλιακό δρόμο της Καλλονής, πριν και μετά το λιμανάκι της, εκτείνεται η βοτσαλωτή παραλία της.

Μόλις βγούμε από τον οικισμό της Καλλονής υπάρχει χωματόδρομος με πινακίδα στα δεξιά μας, που οδηγεί στην παραλία της Καλλονής και στο παλιό λιμανάκι. Λίγο πριν φθάσουμε στην παραλία, υπάρχει άλλη πινακίδα στα αριστερά μας που δείχνει προς Kantinais Beach Bar. Ακολουθούμε το χωματόδρομο και αμέσως μετά φθάνουμε στην πανέμορφη παραλία "Βοτσαλάκια", με ψιλό βότσαλο και πρασινογάλαζα νερά, μία από τις καλύτερες παραλίες της Τροιζηνίας.

Μετά την Καλλονή συνεχίζουμε στον εθνικό δρόμο και περίπου μετά από 2,5 με 3 χλμ. υπάρχει πινακίδα στα δεξιά μας που οδηγεί προς τη Νεράτζιζα. Ο δρόμος είναι σύντομος, κατηφορικός και περνά δίπλα από τον παλαιό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου που έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο και στη συνέχεια φτάνουμε στη Νεράτζιζα, έναν παραθαλάσσιο οικισμό, στον οποίο τα δέντρα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Ιδανικό και αυτό για οικογενειακές διακοπές.

Στη συνέχεια ακολουθεί το πιο όμορφο, ίσως, μέρος της διαδρομής προς τα σύνορα με την Αργολίδα. Κατάφυτοι ορεινοί όγκοι στα δυτικά, με εξαίρετη θέα προς τον Κόλπο της Επιδαύρου στα ανατολικά.

2 περίπου χλμ. μετά τη Νεράτζιζα, στα αριστερά μας, υπάρχει παρακαμπτήριος που μας οδηγεί στο ιδιαίτερα γραφικό και ιστορικό χωριό της Δρυόπης, γνωστό παλαιότερα και ως Κάτω Φανάρι.

Το χωριό αυτό, κατά την παράδοση, πήρε το όνομά του από τον αρχαίο λαό των Δρυόπων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα πελοποννησιακά παράλια κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Στην περιοχή έχουν βρεθεί ίχνη της αρχαίας πόλης των Δρυόπων (1400-1300 πΧ.).

Η Δρυόπη και η γύρω περιοχή της έχει σημαντική συμμετοχή στους παλαιότερους, αλλά και νεότερους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους και έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος.

Από την Δρυόπη ανηφορίζουμε για 4 χλμ. και φθάνουμε στο γραφικό ορεινό χωριό Ανω Φανάρι, που Βρίσκεται σε υψόμετρο 470μ. Η κεντρική Εκκλησία του είναι ο Αγιος Αθανάσιος και υπάρχουν επίσης οι παλαιοί Ναοί της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Νικολάου.

Το σημαντικότερο αξιοθέατο στο Φανάρι είναι το κάστρο του, στην κορυφή του λόφου βορειοανατολικά πάνω από το χωριό. Στην περιοχή υπάρχουν ερείπια από οικισμό και τάφους της γεωμετρικής και ρωμαϊκής περιόδου.

Από την Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου ξεκινά μονοπάτι που μας οδηγεί στο Κάστρο, που είναι μία από τις πέντε διασωζόμενες ως σήμερα μεσαιωνικές οχυρώσεις της Τροιζηνίας. Στο βορειοανατολικό άκρο του θα βρούμε το κατάλευκο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.

Πάνω από το χωρίο βρίσκεται ο Κοκκινόβραχος, που είναι η είσοδος ενός φαραγγιού, γνωστού ως "Φαράγγι του Έρωτα", γιατί εκεί, σύμφωνα με τη μυθολογία, σκοτώθηκε ο Ιππόλυτος (γιος του Θησέα) έπειτα από τη συκοφαντική φήμη που διέδωσε η μητριά του Φαίδρα όταν απέκρουσε τον έρωτά της και τον ανάγκασε να τραπεί σε φυγή.

Από το Ανω Φανάρι κατηφορίζουμε στον κάμπο της Φούσας, πηγαίνοντας προς τον Καρατζά, ένα γραφικό ορεινό ιστορικό οικισμό, χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 300μ., κάτω από τους πρόποδες του Ορθολιθίου. Υπάρχουν και εδώ διάσπαρτα απομεινάρια αρχαιοτήτων και ερείπια ενετικού κάστρου στο οποίο βρέθηκαν Μυκηναϊκά όστρακα.

Το παλιό χωριό ήταν προς το δρόμο του Κρανιδίου, αλλά κατεστράφη από τους Τούρκους. Ενεργό δράση έχουν επιδείξει οι κάτοικοί του και στην αντίσταση κατά των Γερμανών. Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωρίο, στο Νιχόρι, το 1944 έγινε η εκτέλεση πολλών κατοίκων του από τους Γερμανούς.

Η περιήγηση στη Βορειοδυτική Τροιζηνία συμπληρώνεται με την επίσκεψη στην ορεινή βόρεια περιοχή του Ορθολιθίου, με πλούσια δασώδη χλωρίδα και «κρυμμένες» φυσικές ομορφιές.

Κατά την περιήγηση αυτή βασικοί προορισμοί είναι τα γραφικά χωριά Χώρα και Ζερβαίϊκα, που βρίσκονται στη μέση της κοιλάδας ανάμεσα στο όρος Ορθολίθι και την οροσειρά των Αδέρων. Η Χώρα (Χώριζα) αριθμούσε 43 κατοίκους. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται η οχυρή θέση της Χώριζας, από την οποία σώζονται λίγα ερείπια Μεσαιωνικής εποχής.

Ο οικισμός της Αγίας Ελένης είναι το τελευταίο χωριό της Βορειοδυτικής Τροιζηνίας και βρίσκεται 3 χλμ. μετά τον Καρατζά. Πρόκειται για ένα ημιορεινό οικισμό που έχει θέα στο οροπέδιο της Αργολίδας και παλαιότερα ονομαζόταν "Μπάφι".

Η Εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης κτίστηκε στη θέση της παλαιάς Εκκλησίας το 1981. Στην περιοχή του οικισμού υπάρχει και το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, στους πρόποδες του λόφου της Πίγκας, που κτίστηκε το 1706 και κρίθηκε διατηρητέο μνημείο.

Απέναντι από το εκκλησάκι βρίσκονται τα ερείπια ενός παλαιού πέτρινου σπιτιού που ανήκε σε Αγά της περιοχής και στην κορυφή της Πίγκας έχουν βρεθεί τα ερείπια αρχαίας Ακρόπολης και απομεινάρια από Κυκλώπεια Τείχη.

Ξαναγυρίζουμε στον εθνικό δρόμο και λίγο μετά τη Δρυόπη φθάνουμε στη διασταύρωση προς Νήσιζα και Μύλο που βρίσκεται αριστερά του δρόμου. Στρίβουμε με προσοχή αριστερά και ακολουθούμε την παράκαμψη που περνά κάτω από το δρόμο και κατηφοριζει προς τη θάλασσα. Ο δρόμος κατεβαίνοντας σε κάποιο σημείο του, χωρίζεται σε δύο κατευθύνσεις. Δεξιά πηγάινει προς το Μύλο και αριστερά προς τη Νήσιζα, δύο πολύ όμορφους παραθαλάσσιους μικρούς οικισμούς με γραφικές παραλίες.

Ο δρόμος προς τη Νήσιζα οδηγεί σε ένα ακρωτήρι, δεξιά και αριστερά του οποίου, υπάρχουν δύο παραλίες με βότσαλο. Η δεξιά είναι πιο μικρή και ερημική, ενώ η αριστερή παραλία είναι μεγαλύτερη και βρίσκεται μπροστά από τα λιγοστά σπίτια του οικισμού της Νήσιζας. Πιο εκεί υπάρχει ένας παλιός ανεμόμυλος.

Κοντά στο ακρωτήρι της Νήσιδας, βρέθηκε προϊστορικός οικισμός, γεωμετρικό νεκροταφείο και φρούριο.

Γυρίζουμε πίσω στο σημείο που ο δρόμος χωρίζεται στις δύο κατευθύνσεις, προς Νήσιζα και Μύλο και πέρνουμε την κατεύθυνση προς το Μύλο. Ο Μύλος είναι ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός, που είχε 11 μόνιμους κατοίκους. Διαθέτει μια βραχώδη, βοτσαλωτή παραλία και διάσπαρτα σπίτια με μεγάλα περιβόλια, δίπλα στο κύμα.